هر سازمانی که تمایل دارد پویا و رو به رشد باشد، باید به توسعه منابع انسانی خود توجه داشته باشد. کارکنان باید به طور مستمر به کسب قابلیت های جدیدی که به عملکرد موثر سازمان منجر می شود، کمک کنند، قابلیت هایی در نقش ها، وظایف و عملکردهایی که ممکن است در فرآیند رشد و تغییر سازمانی ظهور یابد. بنابراین، توسعه منابع انسانی برای پویایی و رشد سازمان اهمیتی حیاتی یافته است. در سال های اخیر، مکانیزم هایی همچون ارزیابی عملکرد، مشاوره، توسعه سازمانی، ارزیابی استعدادهای موجود و غنی سازی شغلی در سازمان های مختلفی به اجرا درآمده است. برای موفقیت برنامه های مذکور سازمانی، حداقل میزانی از جو توسعه ای مثبت ضروری می باشد. جو توسعه منابع انسانی به مجموعهای از ادراکات مشترک کارکنان از سیاستها، رویهها و شیوههای مدیریت منابع انسانی در سازمان اشاره دارد که بر نگرشها و رفتارهای آنان تأثیر میگذارد. این جو میتواند بر انگیزش، تعهد، رضایت شغلی و در نهایت عملکرد کارکنان تأثیر بگذارد. برای سنجش میزان جو توسعهای موجود در سازمان، پرسشنامه جو توسعه منابع انسانی برگرفته از کتاب رائو و پریرآ (1985) طراحی شده است. این پرسشنامه شامل 38 گویه در مقیاس لیکرت 5 درجهای بوده و ابعاد زیر را مورد ارزیابی قرار میدهد. نمره کل پرسشنامه نشاندهنده میزان جو توسعهای مثبت در سازمان است.
ابعاد پرسشنامه:
- فعال بودن: کارمندان اقدام گرا هستند، مایل به ابتکار عمل بوده و درجه بالایی از پیش فعالی از خود نشان می دهند.
- گشودگی و ریسک پذیری: کارکنان در بیان ایده های خود احساس آزادی می کنند و سازمان مایل است ریسک کرده، ایده های جدید و روش های جدید انجام کارها را آزمایش کند.
- همکاری: کارمندان با یکدیگر همکاری می کنند و احساس می کنند که یک خانواده بوده و برای یک هدف مشترک کار می کنند.
- اعتماد و اصالت: کارمندان، بخش ها و گروه ها به یکدیگر اعتماد دارند و می توان برای انجام هر کاری به آنها اعتماد کرد.
- رویارویی: کارمندان بدون این که ترسی داشته باشند یا بخواهند خود را پنهان کنند، با مشکلات و مسائلی روبرو می شوند.
- خودمختاری: کارمندان دارای آزادی عمل مستقل در حیطه نقش و شغل خود هستند.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.